1.- O AGRARISMO:
O campesiñado, dende vos últimos anos do século XIX, empeza a manifestar unha capacidade de asociación estraordinaria.Primeiro fai asociaciós de axuda e ausilio, como por exemplo" asociación de seguros do gando". Pouco a pouco estas asociación fóronse politizando ate o punto de volvérense centrás dá súa acción reivindicadora.
O agrarismo, fórmula xenérica que agrupa todo movemento agrario de calquer signo, tén diversas formulaciós. ".SolidaridadeGalega":
Surxe en agosto de 1907 na cidade dá Coruña. Os seus obxetivos eran a procura do desenvolvemento de Galicia. Un movemento cidadao e culturalista, se consíderamos a procedencía e profesiós dous que formaron vos seus primeiros cadros (8 catedraticos,6 avogados, 1banqueiro,3 médicos...). Non seu seo destácase axiña un sector que impulsa a idea inicial mediante a reforma dá agricultura. Un grupo de mozos (Casares Quiroga, Rodrigo Sanz, Lugris..) comenza a actuar non campo por medio de mitins, folletos,manifestos.Non se rexeita a acción violenta. Betanzos e a súa bisbarra será ou feudo dous "solidarios".Os dirixentes, vos lanuxes patricios moderados dá Coruña, con apoio dous carlistas e do clero,espántanse dá forza popular que adquire a solidaridade agraria.Os plas, ás asembleas (como ás de Monforte e Ribadavia).que pretendían xuntar ás bases moderadas dá reforma agraria,son superadas en cada aldea ou en cada parroquia por un furor campesiño que non acepta máis demoras e que esixe inmediatamente a terra para si e melloras nos contratos de arrendo, de pagamentos, etc. A Solidaridade quebra en 1912 ao non poder seguir ou impulso dado polos campesiños ao movemento. Unión Campesiña aparece tamén na cidade dá Coruña en setembro de 1907, como un intento dá CNT de aprosimación ao campo galego. O seu fundador é Manuel Martínez Pérez, que dirixirá a sección de "oficios varios" dá CNT. Vos centros máis importantes han de ser Oza, Nos e Ordes. Defenden ou abstencionismo político nas loitas municipaís. Non ano 1908 chega ao seu momento de esplendor. Os antiforistas aparecen nos anos 1907 a 1908 como agrupacións dedicadas a loitar pola supresión do foro. A primeira e máis importante foi a asociación de Teis, dirixida por Martínez Lago. Ao pouco tempo, ou movemento difúndese por toda a provincia de Pontevedra e parte dá de Lugo, con epicentro en Becerreá. Ou movimento capitalizaráo ou partido liberal por medio do seu péon político en Pontevedra, que logra introducirse nas sociedades e conducilas conforme a directrices de Madrid. Nos anos 1913-14 desaparece Acción Galega e Basilio Alvarez. Pouco a pouco Basilio radicaliza a súa loita. Rodeado dun grupo de mozos entusiastas, empeza unha gran misión por toda Galicia: a loita anticaciquil. O campesiñado segue a Basilio porque atopóu na súa voz ou eco dá súa propia, contida durante séculos. Pero cando se cansóu de loitar, Basilio contentóuse cun escano nas Cortes non partido de Lerroux. O campesiñado galego, frustrado unha vez máis, volvéu para casa a espera doutro Basilio.
Os sindicatos católicos. A Igrexa potencióu dende ou XIX un movimento asociativo. Con todo, ou seu eco non ficóu para a Historia. Os sindicatos católicos tingan a central en Santiago, onde un equipo de católicos loitaron á súa maneira polo mundo social.
O período 1900-1925 é de convulsión e furor labrego. Moito tén que ver con isto ás posibilidades económicas desta clase social, que pode e quere facer que a terra que traballa sexa súa.
O campesiñado, dende vos últimos anos do século XIX, empeza a manifestar unha capacidade de asociación estraordinaria.Primeiro fai asociaciós de axuda e ausilio, como por exemplo" asociación de seguros do gando". Pouco a pouco estas asociación fóronse politizando ate o punto de volvérense centrás dá súa acción reivindicadora.
O agrarismo, fórmula xenérica que agrupa todo movemento agrario de calquer signo, tén diversas formulaciós. ".SolidaridadeGalega":
Surxe en agosto de 1907 na cidade dá Coruña. Os seus obxetivos eran a procura do desenvolvemento de Galicia. Un movemento cidadao e culturalista, se consíderamos a procedencía e profesiós dous que formaron vos seus primeiros cadros (8 catedraticos,6 avogados, 1banqueiro,3 médicos...). Non seu seo destácase axiña un sector que impulsa a idea inicial mediante a reforma dá agricultura. Un grupo de mozos (Casares Quiroga, Rodrigo Sanz, Lugris..) comenza a actuar non campo por medio de mitins, folletos,manifestos.Non se rexeita a acción violenta. Betanzos e a súa bisbarra será ou feudo dous "solidarios".Os dirixentes, vos lanuxes patricios moderados dá Coruña, con apoio dous carlistas e do clero,espántanse dá forza popular que adquire a solidaridade agraria.Os plas, ás asembleas (como ás de Monforte e Ribadavia).que pretendían xuntar ás bases moderadas dá reforma agraria,son superadas en cada aldea ou en cada parroquia por un furor campesiño que non acepta máis demoras e que esixe inmediatamente a terra para si e melloras nos contratos de arrendo, de pagamentos, etc. A Solidaridade quebra en 1912 ao non poder seguir ou impulso dado polos campesiños ao movemento. Unión Campesiña aparece tamén na cidade dá Coruña en setembro de 1907, como un intento dá CNT de aprosimación ao campo galego. O seu fundador é Manuel Martínez Pérez, que dirixirá a sección de "oficios varios" dá CNT. Vos centros máis importantes han de ser Oza, Nos e Ordes. Defenden ou abstencionismo político nas loitas municipaís. Non ano 1908 chega ao seu momento de esplendor. Os antiforistas aparecen nos anos 1907 a 1908 como agrupacións dedicadas a loitar pola supresión do foro. A primeira e máis importante foi a asociación de Teis, dirixida por Martínez Lago. Ao pouco tempo, ou movemento difúndese por toda a provincia de Pontevedra e parte dá de Lugo, con epicentro en Becerreá. Ou movimento capitalizaráo ou partido liberal por medio do seu péon político en Pontevedra, que logra introducirse nas sociedades e conducilas conforme a directrices de Madrid. Nos anos 1913-14 desaparece Acción Galega e Basilio Alvarez. Pouco a pouco Basilio radicaliza a súa loita. Rodeado dun grupo de mozos entusiastas, empeza unha gran misión por toda Galicia: a loita anticaciquil. O campesiñado segue a Basilio porque atopóu na súa voz ou eco dá súa propia, contida durante séculos. Pero cando se cansóu de loitar, Basilio contentóuse cun escano nas Cortes non partido de Lerroux. O campesiñado galego, frustrado unha vez máis, volvéu para casa a espera doutro Basilio.
Os sindicatos católicos. A Igrexa potencióu dende ou XIX un movimento asociativo. Con todo, ou seu eco non ficóu para a Historia. Os sindicatos católicos tingan a central en Santiago, onde un equipo de católicos loitaron á súa maneira polo mundo social.
O período 1900-1925 é de convulsión e furor labrego. Moito tén que ver con isto ás posibilidades económicas desta clase social, que pode e quere facer que a terra que traballa sexa súa.
2.- O MOVEMENTO OBREIRO:
Dende 1868 agroman asociacións de inspiración federalista ao amparo dos decretos sobre a libertade de reunión e asociación. Aparecen asociacións de tipo cooperativista nas principias cidades galegas.
Tamén neste período aparece a Internacional en Galicia. Aínda que ás condicións eran pouco favorables á implantación do ideario dá Internacional, sen embargo surxen periódicos e pequenas seccións. En 1871 editábase non Ferrol ou semanario El Trabajo.
Conforme nos internamos non século XX, a implantación do movimento obreiro é un feito indiscutible.
Tamén está por facer un estudo dás folgas e demáis medios de presión social utilizados polo movimento obreiro. A falta de medios de investigación, por consecuencia dás inxustas restricións que fai ou Ministerio e ou sistema de repartición de bolsas, impide a moitos licenciados dedicarse a estas investigacións que Galicia precisa con urxencia.
Ás calas feitas ata ou momento son particularmente interesantes polos datos achegados, como por exemplo ás memorias de Branco Gurgullo sobre ou movimento obreiro en Santiago e de Pato Díaz sobre ou movimento obreiro en Ourense.
Dende 1868 agroman asociacións de inspiración federalista ao amparo dos decretos sobre a libertade de reunión e asociación. Aparecen asociacións de tipo cooperativista nas principias cidades galegas.
Tamén neste período aparece a Internacional en Galicia. Aínda que ás condicións eran pouco favorables á implantación do ideario dá Internacional, sen embargo surxen periódicos e pequenas seccións. En 1871 editábase non Ferrol ou semanario El Trabajo.
Conforme nos internamos non século XX, a implantación do movimento obreiro é un feito indiscutible.
Tamén está por facer un estudo dás folgas e demáis medios de presión social utilizados polo movimento obreiro. A falta de medios de investigación, por consecuencia dás inxustas restricións que fai ou Ministerio e ou sistema de repartición de bolsas, impide a moitos licenciados dedicarse a estas investigacións que Galicia precisa con urxencia.
Ás calas feitas ata ou momento son particularmente interesantes polos datos achegados, como por exemplo ás memorias de Branco Gurgullo sobre ou movimento obreiro en Santiago e de Pato Díaz sobre ou movimento obreiro en Ourense.
No hay comentarios:
Publicar un comentario